«خیلی به او وابسته شده بود و هر روز حداقل چند بار به هم زنگ می‌زدند و یا با هم بیرون می‌رفتند. می‌گفت رابطه آن‌ها کنترل‌شده است و به او نیز قول ازدواج داده است. اما هنوز شرایطش برای خواستگاری کردن مهیا نیست. پدر و مادرش نیز چیزی در مورد این رابطه نمی‌دانستند. کم‌کم رابطه‌شان داشت از حد می‌گذشت. حسابی به او اعتماد کرده بود. چه آرزوها و خیال‌پردازی‌هایی که در مورد آینده‌شان نکرده بود! تا این‌که روزی متوجه شد غیر از او با چند نفر دیگر نیز رابطه دارد و به همه آن‌ها همین حرف‌ها را زده و قول ازدواج داده. این ماجرا ضربه‌ی روحی شدیدی به او وارد کرد.»
این ماجرا و مواردی مشابه آن، متاسفانه امروزه علی‌رغم همه‌ی هشدارهایی که در این زمینه داده می‌شود در جامعه ما زیاد اتفاق می‌افتد. ماجرای دختر‌ها و پسر‌هایی که چشم و گوش‌شان را بر روی حقایق می‌بندند و فقط دنباله‌روی احساسات، عواطف و منطق خود هستند. که در نتیجه به سرنوشت‌هایی حتی بدتر از این هم دچار می‌شوند.
همه این مسائل به علت باور‌های نادرستی است که جوانان ما نسبت به دوستی‌های خیابانی دارند. از جمله این باورها به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:
- رابطه ما با بقیه فرق دارد.
- آن‌قدر بزرگ شده‌ایم که درست و غلط مسائل را از هم تشخیص دهیم و درک کنیم.
- حواس‌مان جمع است و می‌دانیم داریم چه کار می‌کنیم.
- به من قول داده که من اولین و آخرین شخص در زندگی او هستم.
- می‌توانیم این رابطه را کنترل شده نگه داریم.
- هدف ما ازدواج است نه دوستی.
- تفاوتی در دوستی دو جنس موافق با دو جنس مخالف وجود ندارد و با کنترل روابط می‌توان به آن ادامه داد. [1]

پی نوشت :
1. سایت آستان مهر دات آی آر، تاريخ مراجعه 4/9/92

پرسش: برخي بيماران رواني شديد و حتي خانواده‌هاي آنها، که به روان‌پزشکان رجوع مي‌کنند، بدين‌سبب که شغل مناسبي ندارند و هزينة ويزيت و دارويشان ـ که گاهي طولاني‌مدت و حتي در تمام عمر است‌ـ بسيار است، با دفترچة بيمة خويشاوندان نزد مشاور حاضر مي‌شوند. وقتي ما، مشاوران، برايشان توضيح مي‌دهيم که حق نداريم از بيمة ديگران استفاده کنيم، از ما مي‌رنجند و گمان مي‌كنند که آنان را درنمي‌يابيم. بنابراين، درمان را قطع مي‌کنند. با قطع دارو و درمان، بيماري شدت مي‌يابد و بينش آنها کم مي‌شود و گاهي دچار توهم و هذيان و سوءظن شديد مي‌شوند و ممکن است به خود يا ديگران آسيب جدي برسانند. آيا متخصص مي‌تواند اهم و مهم کند و در اين موارد استثنائاً از بيمة ديگران براي درمان بيماران استفاده کند؟
پاسخ: استفاده از دفترچة بيمة ديگران جايز نيست؛ هر‌چند بيمار و خانواده‌اش رنجيده‌خاطر شوند و يا دچار مشکلات ديگري گردند. البته در مورد سؤال که بيماري شديد است، روان‌پزشک و ساير افراد نيکوکار مي‌توانند در مخارج او، که از مصاديق خير است، شرکت کنند و لازم است مسئولين مربوطه بودجه‌اي را به اين امر اختصاص دهند.[1]

پی نوشت :
1.سيدمحمدتقي علوي و محمدحسين قديري، مشاوره زير گنبد فيروزه اي(استفتائات فقهي در حوزه مشاوره و درمان درماني)، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني قم(ره)، ص127.

نشانه هاي افسردگي عبارتند از
1. وجود خلق افسرده در بيشتر اوقات روز و تقريباً همه روزه، خواه از طريق گزارش ذهني؛ مثلاً: احساس غمگيني يا پوچي و خواه مشاهده ديگران؛ همانند غمگيني و اشکبار بودن.
2. کاهش قابل ملاحظة علاقه يا احساس لذت نسبت به همه يا تقريباً همه فعاليت ها در بيشتر اوقات روز.
3. کاهش يا افزايش شديد وزن، بدون رژيم غذايي و يا کاهش يا افزايش اشتها؛ تقريباً در همة روزها.
توجه: در کودکان، ناتواني براي رسيدن به وزن مورد انتظار را، هميشه در نظر داشته باشيد.
4. بي خوابي يا پرخوابي؛ تقريباً هر روز.
5. خستگي شديد يا از دست دادن انرژي؛ تقريباً هر روز.
6. احساس بي ارزشي يا گناه افراطي.
7. کاهش توانائي تفکر و يا تمرکز، يا بلا تصميمي؛ تقريباً در هر روز.
8. افکار تکرار شونده در مورد مرگ؛ البته نه به صورت ترس از مرگ؛ بلکه انديشه پردازي مکرر در مورد خودکشي، بدون يک طرح خاص يا اقدام به خودکشي با طرح خاص
بر اساس پژوهش ها و آمارها اگر شخصى حداقل 5 علامت از علايم و معيارهاى ذكر شده را به طور همزمان و در يك دوره دو هفته اى داشته باشد و عملكردش نيز دچار تغيير و تنزل شود، اين فرد افسرده تلقى مى شود. نكته اى كه بايد به آن توجه كرد اين است كه حتماً يكى از علايم پنج گانه براى تشخيص افسردگى اساسى بايد داشتن خُلق افسرده يا بى علاقگى و بى لذتى از مواهب و فعاليت هاى زندگى باشد.[1]
تذكر: براي درمان افسردگي ابتدا از روان پزشك و سپس از روان شناس باليني حاذق متدين مدد بگيريد.

پی نوشت :
1.سايت انديشه قم دات كام، توصيه هاي تربيتي

من دختری 22ساله و همین ترم کارشناسی رو تموم کردم و قراره به زودی کارمند بانک بشم. 

از محبت تلخ ها شیرین شود*** وز محبت مس ها زرین شود.
از محبت خارها گل مى شود*** از محبت سركه ها مُل مى شود
این شعر شورانگیز را در خاطرتان دارید؛ آدمی، مفتون مهر و كشته محبت است. قرآن مي فرمايد در روابط خود به جاي ستیز، پرخاش و مقابله به مثل، گذشت و بخشش کنی ناباورانه ببينيد كه دشمن دیرینه شما دوستی دلسوز مي شود. «إِدْفَعْ بِالَّتِى هِىَ أَحْسَنُ فَإِذا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِىٌّ حَمِيمٌ؛ برخوردهاى مثبت و منفى هرگز يكسان نيست. بدى را با شيوه ای که نيكوتر است دفع كن كه ناگاه خواهى ديد همان كه ميان تو و او دشمنى بود، چون دوستى صميمى گشته است.» اين يعني «واكنش مثبت در برابر كنش و عمل منفي»،كه سيره معصومان عليهم السلام است.
این قانون در روابط همسران نيز حاكم است. پيامبر صلى الله عليه و آله : هِبَةُ الرَّجُلِ لِزَوْجَتِهِ تَزِيدُ فِي عِفَّتِهَا؛ هدیه دان مرد به همسرش عفت اورا افزایش می دهد. حتماً مي پرسيد چگونه هديه، عفت را زياد مي-كند؟! بله، هديه نشان و سمبل عشق و محبت ما به طرف مقابلمان است. یکی از مهم ترین قوانین روابط انساني مي گويد: به كسي كه محبت كني او را اسير خود كرده اي؛« الانسانُ عبيدُ الاحسانِ». اگر همسر، به ویژه زن که عاطفه محور است، اسير مهر و محبت و احسان مالی، عاطفی و حمایتی شوهرش شود، به او خيانت نمي كند و در حضور و غيبت همسرش به او وفا دار خواهد بود.
اجازه دهيد سخن خود را با يك داستان كوتاه و یک قانون مهم به پایان برسانم؛ داستاني كه محبت را اساس شادكامي در روابط انساني مي داند با اين قانون مي تواني حتي مادر شوهرت را بكشی! اما با تیغ مهر و محبت.
دختری بعد از ازدواج نمی‌توانست با مادرشوهرش کنار بیاید و هر روز با او جر و بحث می‌کرد. عاقبت دختر نزد داروسازی که دوست صمیمی پدرش بود رفت و از او تقاضا کرد سمی به او بدهد تا بتواند مادر شوهرش را بکشد!
داروساز گفت اگر سمّ خطرناکی به او بدهد و مادرشوهرش بمیرد، همه به او شک خواهند کرد، پس معجونی به دختر داد و گفت که هر روز مقداری از آن را در غذای مادرشوهر بریزد تا سم معجون کم کم در او اثر کند و او را بکشد و توصیه کرد در این مدت با مادرشوهر مدارا کند تا کسی به او شک نبرد.دختر معجون را گرفت و خوشحال به خانه برگشت و هر روز مقداری از آن را در غذای مادرشوهر می‌ریخت و با مهربانی به اومی‌داد. هفته ها گذشت و با مهر و محبت عروس، اخلاق مادرشوهر هم بهترو بهتر شد تا آن جا که یک روز دختر نزد داروساز رفت و به او گفت: دیگر از مادرشوهرم متنفر نیستم. حالا او را مانند مادرم دوست دارم و دیگر دلم نمی‌خواهد که بمیرد، خواهش می‌کنم داروی دیگری به من بدهید تا سم را از بدنش خارج کند. داروساز لبخندی زد و گفت: دخترم، نگران نباش. آن معجونی که به تو دادم سم نبود بلکه سم در ذهن خود تو بود که حالا با عشق به مادرشوهرت از بین رفته است.[1]
توجه توجه
براي دانلود ماهنامه خانه خوبان از اينجا وارد شود:
http://farhangisite.ir/node/20

پی نوشت :
1. ماهنامه خانه خوبان ویژه خانواده ها، م.ح قديري، اردیبهشت و خرداد 1392، ش52و53، ص8.

وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا[1]؛
و كسى كه از خدا پروا كند براى او راه خروجى (از مشكلات) قرار مى دهد و او را از راهى كه گمان نمى برد روزى مى دهد و كسى كه بر خدا توكل نمايد او برايش كافى است مسلّما خداوند رساننده فرمان و تحقق بخشنده اراده خويش است همانا خداوند براى هر چيزى (از اجزاء عالم هستى از نظر ماهيت و كمّ و كيف و آثار وجودى و مدت بقا) اندازه اى قرار داده است.

and whoever is careful of (his duty to) Allah, He will make for him an outlet, And give him sustenance from whence he thinks not; and whoever trusts in Allah, He is sufficient for him; surely Allah attains His purpose; Allah indeed has appointed a measure for everything

پی نوشت :
1.سوره : طلاق آيه : 3و4